Wat is tekenen? Een tekening is het verslag van wat de tekenaar gezien heeft. Geen fotografische weergave, maar een soort steno. Want een tekening bestaat uit lijnen, maar de wereld om ons heen niet. De vormentaal van een tekening is dus symbolisch: een doorgetrokken lijn geeft meestal een omtrek weer, zoals arcering een schaduw aangeeft. De drukke lijnen in onderstaande tekening zijn een stenografisch experiment. De krassen suggereren dat er op die plek iets aan de hand is. Wat? Dat mag de toeschouwer zelf beslissen.
Maand: maart 2014
Gelukkie
In vlak en toon te gaan werken met potlood, dat is wat ik wil. Maar zo eenvoudig is dat niet. Voordat ik het zelf door heb staat het papier vol met lijnen. Of met een teveel aan arceringen, en dat wordt gauw een grijze soep. Onderstaande tekening is een interessante mix van lijn en arcering. De tekening is niet helemaal af — blijkbaar was de tijd “op”. In dit geval is dat een gelukkie, anders was de tekening waarschijnlijk verprutst.
Kriebellijn
In vlak en in toon gaan werken en niet in lijn, dat is mijn voornemen met potloodtekenen. Deze vrijdagmiddag kwam het er alleen niet van. De lange standen heb ik gebruikt om één stand meerdere malen te tekenen en zodoende een beetje te experimenteren. Onderstaande tekening is voorbereid met een losse, luchtige kriebel die de de globale vorm van het model weergeeft. Daarna is het model in één keer neergezet met een stevige potloodlijn. De grap is dat zonder die losse kriebel die lijn nooit zo trefzeker had kunnen zijn. Waaróm dat zo is, begrijp ik wel — maar het uitleggen, dat is nog best moeilijk.
Beperkt palet
De modeltekenavonden die ik frequenteer in Egmond aan den Hoef worden verrekend via een soort strippenkaartsysteem. Gemiste keren worden ook afgestempeld, maar je mag ze op een andere avond inhalen. Vandaar dat ik weer aan het portretschilderen ben. Mijn portretten van de afgelopen twee weken waren niet echt toonbaar, maar dat was omdat ik tegen mijn eigen regels zondigde. De kunst is namelijk om het palet beperkt en de kleuren zuiver te houden. Deze woensdagavond lukte dat wel — met een palet van citroengeel, gele oker, cadmiumoranje, vermiljoen rood en veronese groen.
Doodlopende weg
Deze modeltekenavond raakte ik verdwaald in het mezelf opgelegde doolhof van de gemengde technieken: de meeste tekeningen werden een soepzooitje. Eigenlijk was alleen de eerste tekening — in paars en bruin — redelijk geslaagd. Al met al begin ik me af te vragen of ik wel op de goede weg zit. De eerste canto van de Divina Commedia beschrijft hoe de held zich in een donker bos bevindt en van het rechte pad is afgedwaald: Nel mezzo del cammin di nostra vita mi ritrovai per una selva oscura, ché la diritta via era smarrita. Zo voelde ik mij dus ook. Het verhaal van de Divina Commedia loopt uiteindelijk goed af — maar Dante had wel Vergilius als leidsman.
Snor
Het model heeft een motor en bijpassende snor. Of andersom. Hoe dan ook, ik wilde vasthouden aan het plan om het model met gemengde technieken te attaqueren. Alleen werd het tijd om van zwarte inkt op kleur over te stappen. Onderstaande tekening is gemaakt met gekleurde woodies, waterverf (gele oker en scharlaken rood) en gewassen inkt. Op de een of andere manier werken de arceringen in de tekening goed samen met de rest. Of is het snor die het ‘m doet?
Ontwikkelingsbiologie
Vanavond hebben we tijdens het modeltekenen een nieuwe pose “ontdekt”. Aanleiding was dat het model wilde gaan liggen. Zelf vind ik een liggende pose niet echt fijn, zeker niet als het model zich helemaal uitstrekt — een “plank”, zo noemt Ton dat. Daarom vroegen we het model in elkaar te kruipen. Er volgde een prachtige stand met onderstaande tekening (inkt, gewassen inkt en zwarte woody) als resultaat.