De tweede week van augustus was ik bij Buitenkunst in de Flevopolder, bij de workshop “Overgave aan het potlood”. Opzet van de workshop was los te komen van bestaande kaders. En dat gebeurde: we hebben lopend getekend, getekend zonder het potlood van papier te halen (een uur lang), serieel getekend (drie uur achter elkaar elke vijf minuten een tekening), getekend zonder iets te zien (in het nachtdonker). Eén van de inspiratiebronnen van docent Liesje van den Berk was de Amerikaanse performance artist Tony Orrico, die zijn fysiek gebruikt om levensgrote tekeningen te maken. Dat gingen wij ook doen. Samen een andere deelnemer bedachten we om iets met zwembewegingen te doen. Rechtop staand tegen een groot stuk papier deden we — met in elke hand een potlood — de vlinderslag en de borstcrawl. Onderstaande tekening schat ik op ongeveer twee baantjes borstcrawl.
Maand: augustus 2014
Van binnenuit
Sinds een jaar dans ik de tango. Deze bewering klopt maar half, want pas sinds deze zomer begint het dansen een beetje te lukken, daarvoor was het meer een worsteling. De vraag is of ik als tekenaar/schilder iets met de tango moet, en zo ja, wát. De esthetische afbeeldingen die gewoonlijk van de tango gemaakt worden interesseren mij niet zoveel. Liever zou ik de tango ‘van binnenuit’ willen weergeven: meer hoe het voelt, dan hoe het eruit ziet. Onderstaande tekening (gemaakt op de Buitenkunst-workshop Overgave aan het potlood) is een eerste poging daartoe.
De eerste de beste
Drie keer is scheepsrecht: hier is de derde versie van hetzelfde schilderij binnen het scheidingen-thema, ditmaal op een groene ondergrond. Het blauw is kobaltblauw, een subtiel, naar groen neigend blauw dat ik maar weinig gebruik. De uitwerking van het beeld stond meteen als een huis, zodat ik maar weinig aan het doekje heb hoeven sleutelen. Gek genoeg is het van alle drie het minst aansprekende schilderij. Waaróm dat zo is, weet ik niet zo goed. Is het omdat de eerste poging altijd de beste is? Bij veel van wat ik maak, lijkt dat wel het geval — en daar ben ik maar matig blij mee.
Knallen
Variaties op een thema: drie keer hetzelfde schilderij. Deze versie is op een rode ondergrond. Het blauw is Pruisisch blauw, een sterk, koel en giftig blauw dat ongemengd een nachtelijk diep donkerblauw geeft. Gemengd met wit levert het mooie, naar groen neigende lichtblauwen. De uitwerking van het beeld is iets stripachtiger dan de eerste versie. Zelf vind ik het rood en het blauw mooi “knallen”. Helaas voor mij vindt iedereen ongevraagd de vorige versie toch aansprekender.