De schilder Verwey haalde vreemde streken uit waarmee hij geen vrienden maakte. In 1982 organiseerde Galerie Krikhaar een verkooptentoonstelling getiteld “De andere kant van Verwey”: olieverven, aquarellen en tekeningen van speelgoeddieren — paardjes, kippen en beertjes, clowns. Een Amerikaanse koper diende zich aan. Kees Verwey werd opgepiept om te komen signeren. In de galerie aangekomen vroeg Verwey om welk schilderij het ging, en zei toen daarop: “Daar komt niets van in, dat schilderij is niet te koop.” Dat was dus een grap, typisch Verwey. Maar de galeriehouder, die al het een en ander met Verwey te stellen had gehad, reageerde woedend. Hij brak de tentoonstelling af en sommeerde Verwey al zijn schilderijen binnen één dag op te halen. Ter compensatie van de geleden schade hield de galerie één schilderij achter: het afgebeelde paardje. Verwey begon een rechtzaak, maar kreeg het schilderij niet terug. Een aantal jaren later bracht de galerie het schilderij ter veiling. De richtprijs was 30.000 gulden, maar het schilderij ging meerdere malen over de kop en werd afgehamerd op 120.000 gulden. De koper was, ongelooflijk maar waar … Kees Verwey. Dit curieuze verhaal is na te lezen in de catalogus ‘Typisch Verwey’, het schilderij valt te bewonderen in de gelijknamige tentoonstelling in het Haarlems Historisch Museum.
Kees Verwey, Paardje (1956)
