Overtuiging

Waarom zijn kindertekeningen zo mooi? Niet omdat ze zo knap zijn of zo gevoelig. Kinderen tekenen onbevangen en vrij, maar zijn tegelijkertijd overtuigd en beslist, ook als het nergens op lijkt: “Dit is een huis”, “Dit is een vliegtuig”, “Dit zijn pappa en mamma”. Die overtuigingskracht, die beslistheid bepaalt voor mij de schoonheid van kindertekeningen.

Als we ouder worden, verliezen we de kinderlijke vrijheid. Wij gaan tekenen zoals we denken dat het hoort. We tekenen braaf ogen, neus en mond zoals we geleerd hebben, op de plekken waar we denken dat het moet. We tekenen de ogen even groot en even hoog (ook als dat niet zo is), keurig met de lichtjes erin (ook als die er niet zijn). Tegelijkertijd verliezen we de kinderlijke zelfverzekerdheid. We worden onzeker, bang niet te voldoen aan de norm. Als een portret niet voldoende lijkt, worden we al snel ontevreden.

Meer nog dan de vrijheid van het kindzijn mis ik bij mezelf de kinderlijke overtuigingskracht: hoe fijn zou het zijn om te tekenen en te geloven dat je tekening de werkelijkheid weergeeft? De werkelijkheid ís ? In de onderstaande tekening zit daar (per ongeluk?) iets van in, in de krassen die zeggen: “Dit is een bos haar.”

Fernanda (50 x 65 cm)

Fernanda (50 x 65 cm)

Schoorsteenmantel

Onderstaand schilderij is de derde van een drieluik handelend over een door de drank geïnitieerde scheiding. De serie heeft steeds dezelfde elementen: de zijn verdriet verdrinkende man, zijn masker, de (drinkende) vader, de ontzette partner, het gedroomde huwelijk­. In deze compositie zijn alle elementen verzameld boven een schoorsteenmantel. Het is raden naar het verband, naar het onderliggende verhaal. Dat is met opzet, want het gaat mij niet om de inhoud, maar om de sfeer die het schilderij uitstraalt. Iedereen mag er zijn of haar eigen verhaal van maken – ik vind het juist spannend wat anderen hier in zien.

De ex en de fles, III (60 x 60 cm)

De ex en de fles, III (60 x 60 cm)

Verdronken verdriet

Ik ben een drieluik aan het afronden dat onderdeel is van mijn schilderproject over scheidingen. Het onderhavige drieluik gaat over de desastreuze invloed die de drank kan uitoefenen op een relatie. Over verdronken verdriet en over partners die elkaar niet kunnen bereiken. Het onderstaande schilderij is het middelste van de serie van drie. Van tevoren heb ik erg lopen stoeien met de compositie en met de kleur. Deze versie is sereen rood. De bollen waarin de partners opgesloten zitten had ik oorspronkelijk driedimensionaal gedacht, maar daar is het nu te laat voor. Eigenlijk vind ik het prima zo. Niets meer aan doen. Toch?

De ex en de fles, II (60 x 60 cm)

De ex en de fles, II (60 x 60 cm)