Amateur

Af en toe kan ik flink kwaad worden, dan vind ik mezelf een echte amateur. Die amateur bén ik natuurlijk ook: ik ontbeer de scholing. Tekenen en schilderen doe ik in mijn vrije tijd en mijn geld verdien ik met iets anders. Aanleiding voor al dit gemopper is onderstaande tekening. Op zich is deze nog aardig gelijkend (hoop ik), maar op één onderdeel ben ik voor mijn gevoel flink op mijn bek gegaan: de plaatsing van de ogen. De stand is licht gedraaid. Het is nog geen driekwart, zeg tweevijfde. Daardoor komt het ene oog centraler in beeld. Het andere oog krijgt een perspectivische verkorting en verdwijnt een beetje in de oogkas, achter de neus. Die ruimtelijkheid weer te geven valt mij nog steeds zwaar. In onderstaand portret zijn de ogen bijna even groot en is de neusbrug te breed uitgevallen. Niet goed. Hoe het dan wel moet? Geen idee, daar ga ik eens flink op studeren. Of moet gewoon het rechter oog iets zakken, draaien en naarbinnen geschoven, zodat de schaduw in de oogkas verbinding maakt met de lijn van de neus?

Margret, 50 x 65 cm

Margret, 50 x 65 cm

Stuurs

Ad Gerritsen (1940-2015) was een Arnhemse schilder en een lokale beroemdheid. Nu hing hij met een tentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag. In de expositie veel modern, kleurig werk uit zijn latere jaren en een enkel doek uit zijn begintijd. De begeleidende teksten zijn nogal uitbundig en proberen het werk diepgang te geven. Daardoor gebeurt eerder het tegenovergestelde: het komt op mij over alsof Gerritsen’s foto’s uit de kranten knipte en die via kwast en doek bewerkte, alsof de bekendheid (Kafka, Landru) of actualiteit (demonstraties, rechtszittingen) op het schilderij moeten afstralen. Van het beluisteren van Ad Gerritsen zelf (bijvoorbeeld in deze video) word ik ook niet veel wijzer. Een enigma, deze schilder? Wikipedia schrijft: “compromisloos, stuurs en overtuigend eigengereid”. Desalniettemin blijven het sterke beelden.

Ad Gerritsen, De spotvogel (1996)

Ad Gerritsen, De spotvogel (1996)