Maand: juli 2019

De schilderijen van Maria Lassnig (1919-2014) gaan over een zeer particulier thema: de manier waarop de schilderes haar eigen (kwetsbare) lichaam ziet. Wat is er te zien: haar gelaat (vaak zonder schedel), buiten de schedel bungelende hersenen, borsten, geslachtsdelen. Niks universeels. Haar werk straalt zo weinig compassie uit dat je bijna aan zelfhaat gaat denken. De overzichtstentoonstelling in het Amsterdamse Stedelijk Museum is dodelijk volledig: veel werk uit ál haar perioden, dat had wel wat minder gemogen (zie deze recensie in het Parool). Mij vooral interesseert haar kleurgebruik: zuurstokroze, lichte gelen, lichte groenen en blauwen. (Licht)technisch gezien heet dat high-key painting. In dit geval is het effect vooral hallucinerend.

Maria Lassnig, De gele hand, 2000

Te zien in het Belvedère Museum te Heerenveen: een prachtige overzichtstentoonstelling van de Bergense schilder Jaap Min (1914-1987). Er valt veel moois te ontdekken in de veelheid van de getoonde landschappen, portretten en stillevens. Bij de tijd van het jaar (2e hittegolf van 2019) past onderstaand landschap niet, maar de landschappen die Min schilderde herken ik als de landschappen uit de buurt waar ik woon: de polders, de duinen en daarachter de zee. Intrigerend is de zwangere winterlucht boven de besneeuwde velden, het vieze bruin in de voorgrond en hoe het kale geboomte overgaat in de lucht.

Jaap Min, Rode winter, 1978/79

Op de terugweg van een weekje Buitenkunst kwam ik langs Museum Belvedère in Heerenveen. In de vaste collectie werden de prachtige landschappen van Benner door mij node gemist. Wel kwam ik onderstaand juweeltje tegen van Jan Wiegers, een van de oprichters van de Groninger Ploeg (een expressionistische kunstbeweging opgericht in 1918). Onderstaand dijkschap is uit 1937 en niet echt karakteristiek voor De Ploeg; ten tijde van dit schilderij was Wiegers al naar Amsterdam verhuisd. In mijn ogen is het een (post)modern schilderij: prachtige compostie, strakke kleuren, curieuze abstractie. En wát een mooi licht aan de horizon. Verontrustend ook, je zou er de dreiging van de aanstormende wereldoorlog in kunnen voelen.

Jan Wiegers, Waddendijk met schapen, Ameland, 1932