Het was carnaval. Het portretmodel had wat leuks voor ons bedacht. Ze kwam aanzetten in carnavals-outfit: een olijk Tiroler hoedje compleet met veer, een frivole slinger om haar nek. Onwetend van wat er zich in Brabant afspeelde, waanden we allemaal het coronavirus nog alleen in de Chineese provincie Hubei. Het resultaat van die tekenavond is onderstaande tekening. Ik ben niet ontevreden: het portret lijkt, de oogopslag is goed getroffen (iets waar ik hard op studeer). Voor mijn doen heb ik best lang aan dit portret gewerkt. Dat toont met name in de organisatie. Er is veel uitgewerkt. Daardoor is mij niet meer duidelijk waar de focus ligt. Dat kan ik natuurlijk proberen om achteraf te corrigeren, maar liever zou ik willen dat ik daar al tekenend op aan kan sturen. Maar hoe moet dat? Ik heb wel eens gelezen dat je dan een plan moet hebben. Wat zou in dit geval het plan geweest moeten zijn?
Maand: februari 2020
Intrigerende stilte
Op het terrein van het oude Wilhemina Gasthuis in Amsterdam is WG Kunst gevestigd. Vóór de coronatijd organiseerde deze sympathieke galerie aan de lopende band leuke tentoonstellingen. En met de jaarwisseling altijd een spannende WG Kerst Sale. ‘Maar hopen dat dat snel weer kan. In februari hing er werk van de mij onbekende Groninger kunstenaar Martin Tissing. Dat zag er zo intrigerend uit dat ik even ben gaan kijken. Het werk hing prachtig. Er draaide een documentaire over Tissing en zijn werk, getiteld ‘Kleuren van stilte’. Kleurig is het werk zeker, maar over de stilte heb ik zo mijn twijfels. In de video spreekt de kunstenaar krachtig en luid over de poëtische stilte in zijn werk. Ook zijn doeken doen nadrukkelijk kond van de stilte met (geschilderde) teksten als “De wereld van de Ziel”, “In Zen” en “Ziel = Tao”. Onderstaand schilderij bevat geen opruiende teksten en spreekt me daarom meer aan.
Cross hatchings
Eén van de college-tekenaars zat model. Dat legde wel de druk erop. Onderstaande tekening is best geslaagd, al zeg ik het zelf. De organisatie klopt aardig en Maurice ziet er relaxed uit. Als ik ergens niet tevreden over ben, dan zijn het de kruis-arceringen op het voorhoofd. Dat is eigenlijk de enige plek waar dat gebeurt. Een basisregel is om de richting van de arceringen de vorm van (in dit geval) het gezicht te laten volgen. Meestal gebeurt dat vanzelf, daar hoef ik niet over na te denken. Hier is dat blijkbaar niet gebeurd. Als ik achteraf inspraak mag hebben, zou ik willen dat de arceringen daar iets ronder geweest waren. Iets meer de bolling van het voorhoofd volgen zou het portret wellicht nog iets 3-dimensionaler maken.
Welkom
Zarah is een regelmatig terugkerend portretmodel, een leuke jongedame uit de omgeving. Kenmerkend aan haar gezicht zijn de grote ogen en de rustige, zachtmoedige uitstraling. In de onderstaande tekening heb ik haar goed getroffen, denk ik. De organisatie klopt best aardig. De lichtval op heur haar draagt grappig genoeg bij aan de focus van de tekening. Daar is niet over nagedacht; het is een welkome toevalligheid. Het enige dat voor verbetering vatbaar is, is de omvang van haar schedel. Wellicht dat ik daar nog iets bijsmokkel.