Na mijn bezoek aan de tentoonstelling van Marten Tissing werd ik nieuwsgierig naar zijn inspiratie: hoe komt zo’n nuchtere, Groningse schilder aan een dergelijke poëtisch/spirituele inslag? Een van zijn inspiratiebronnen was Nicola de Maria, een Italiaans schilder met een beeldentaal vrijwel identiek aan die van Tissing. Wie was eerst, zo vraag je je af? Het oeuvre van De Maria lijkt groter en veelomvattender dan dat van Tissing. Nicola de Maria (1954, wonend en werkend in Turijn) was afgestudeerd in de medicijnen toen hij gegrepen werd door de schilderkunst. Zijn werk verbeeldt een fantastische en kleurenrijke wereld die bevolkt wordt door meetkundige figuren en tekens [bron: https://mucciaccia.com/en/nicola-de-maria]. In zijn interviews bezigt hij dezelfde taal als Tissing: veel verwijzingen naar spiritualiteit en een gelovig soort poëzie. Het blijft toch een vreemd proces, dat schilderen: hoe je van een idee naar verf-op-doek komt en er achteraf weer een verhaal over vertelt. Voor mijn gevoel heeft het een niet zoveel met het ander te maken…