Black is beautiful

Met mijn vader was ik in het Stedelijk Museum Alkmaar. We betaalden drie euro toeslag voor een Kruseman-tentoonstelling die van beduidend mindere kwaliteit was dan de Boendermaker-expositie waar we voor kwamen. Piet Boendermaker was een Bergense maecenas die ruimhartig eigentijdse kunstenaars sponsorde: Leo Gestel (sic), Dirk Filarski, Arnout Colnot, Piet Wiegman, Matthieu Wiegman, Else Berg, Mommie Schwarz, Wim Schuhmacher, Adriaan Lubbers, Gerrit van Blaaderen, Frans Huysmans en Charley Toorop.

Absoluut topstuk van deze mooie, goed ingerichte tentoonstelling is onderstaand schilderij van Jan Sluijters (1881-1957). Tonia Stieltjes (1881-1932) was een favoriet model van Jan Sluijters. Ze was een flamboyante vrouw (let op de ring) die openstond voor vernieuwingen. Piet Mondriaan was goed met haar bevriend toen zij in de jaren twintig met haar echtgenoot ingenieur Wim Stieltjes in Parijs woonde. Tonia’s voorkomen en lichtbruine huidskleur waren voor Sluijters een grote inspiratiebron. Ze was misschien geen universele schoonheid, maar ze had iets waarop Sluijters niet uitgekeken raakte.

Zelf vertelde Sluijters in 1937 wat hij in vrouwelijke modellen zocht: ‘De mooiste vrouwen zijn niet onze liefste modellen. Wat men noemt een grote schoonheid, wat op het eerste gezicht ook vaak heel aangenaam is om naar te kijken, dat wordt, als wij het willen schilderen, dikwijls saai en vervelend’. (Bron: Esther Schreuder)

Jan Sluijters, portret Tonia Stieltjes (1919)

Jan Sluijters, portret Tonia Stieltjes (1919)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *