Bij mijn Buitenkunst-week in de Flevopolder heb ik een schetsboek voor tweederde volgetekend. Onderstaande tekening komt uit dat schetsboek: een soort mensdiertje. Eerst tekende ik beertjes met twee vooruitgestoken armen en twee vooruitgestoken benen, dus met vier vooruitstekende armbenen. Die zijn hier verdubbeld: vier armbenen aan elke kant. Toen verschenen er nog twee benen onder en twee boven. Het figuurtje heeft iets kwetsbaars: het is voor mij mens, dier en insect, maar bovenal een kind. Een dappere kindsoldaat.

Kindsoldaat, 21 x 30 cm

De laastste dag van een week tekenen bij Buitenkunst. In de ochtend was er tijd voor een laatste tekening, de middag ging op aan het inrichten van de eindtentoonstelling. De laatste tekening, daar kan ik dus héél lang over nadenken. De hele week ben ik bezig geweest met mensfiguren, dieren, vogels en vogelmaskers. Ik bedacht dat het tijd werd om de maskers af te zetten. Onderstaande tekening is een snelle tekening naar een schets uit mijn schetsboek. Getekend is er met Oostindische inkt, maar in de kwast waarmee ik uitwaste zat nog een restje bister, vandaar het bruin.

Demaskerade, 50 x 65 cm

Systemisch werk is een tak van de (alternatieve) psychologie, waarin iemands positie in het leven geanaliseerd wordt naar aanleiding van een fysieke opstelling van familie, partners en vrienden. Die opstelling wordt vrijelijk gemaakt door de persoon in kwestie, met echte mensen of met poppen. Daarna begint de analyse. Hieronder heb ik een familieopstelling getekend van het gezin waaruit ik vandaan kom. Mijn ouders staan in het midden, in de pose van hun trouwfoto. De kinderen staan er omheen. Ik sta, denk ik, links. En de conclusie? Die laat ik over aan de deskundigen.

Trouwfoto met kinderschaar, 32 x 50 cm

“Teken een dier” was één van de opdrachten van de Buitenkunst-workshop waaraan ik deelnam. Of een dier en mens. Bij mij werden het vogels, of beter, mensen met een vogelmasker. Ik heb geput uit een serie schetsen die ik ooit eerder gemaakt heb, gebaseerd op ervaringen uit mijn jeugd. Onderstaande tekening beeldt een gezinsituatie uit. De eetkamerstoelen ontbreken, maar ik geloof niet dat dat heel storend is.

Avondeten, 32 x 50 cm

Meedoen aan Buitenkunst betekent een week hard werken: ’s ochtends en ’s middags in de werktent de workshop, ’s avonds voorstellingen en exposities. Ik deed mee aan het programma Size Matters van Margreet Bouwman. Het idee was om mensen, dieren en voorwerpen samen af te beelden en te onderzoeken wat gebeurt er als je iets heel klein maakt dat in werkelijkheid heel groot is, of juist andersom. Eén van de opdrachten was een dier, een voorwerp en een voorzetsel te trekken (uit een grabbelton met heel veel dieren, voorwerpen en voorzetsels) en daar iets mee te doen. Ik trok walvis, fiets en “boven”. Om de zaak een beetje te ontregelen werkten we op een gegeven moment vanuit inktvlekken. Ik heb meerdere walvissen geproduceerd (deze en deze), maar pas met onderstaande Rorschach-tekening was ik écht blij. De geheimzinnige structuur van de (waterige) inktvlek, de uitlopers (van het droogföhnen), het gevonden oog en de gevonden mond, het zijn allemaal mooie cadeautjes die een spannende tekening opleveren.

Walvis en fiets, 30 x 42 cm

Eerder dit jaar vertelde mijn vader dat zijn jeugddroom altijd geweest was om houtsnijwerk te maken. Dat was voor mij de inspiratie voor een (verlaat) verjaardagscadeau. Vanwege het tijdstip, het weekend voor Kerst, werd het meer een kerstpakket. De doos bevatte een verzameling vierkante stukken mdf in verschillende formaten (10 x 10, 15 x 15 en 20 x 20 cm), een inktrol, wateroplosbare blokinkt en vier gutsen: een starterspakket om houtsneden te maken. We zijn dezelfde avond nog begonnen: ontwerpje maken, witte vlakken wegsnijden, inkt uitrollen en opbrengen, afdrukken met de hand met behulp van de achterkant van een houten pollepel. Het afgebeelde drukje is het eerste en best gelukte. Beginnersgeluk? Het contrast tussen het wit en het vette zwart doet het in ieder geval goed.

Compositie (theedoek met citoen), houtsnede, 9 x 10 cm