Het mooie van waterverf is dat de kleuren zo helder zijn. Waterhelder. Alleen als je er te veel op doorgaat, kan een aquarel soms dichtlopen, dan vertroebelen de kleuren tot een dichte soep. Bij een aquareldruk is de kans op dichtsoepen veel kleiner, omdat de verf in één keer in het papier gedrukt wordt. Maar het helpt ook om transparante pigmenten te gebruiken. Zie onder voor het resultaat van mijn tweede aquareldruk-experiment. Het spannende patroon in het jurkje komt van het opdrogen van de verf op het pvc-drukplaatje, daar lag een hele plas water die heel langzaam is opgedroogd. Maar het meest tevreden ben ik met het blauw in de achtergrond, dat is zo helder als glas.
Categorie: Experimenteel
Spookdruk
Afgelopen kerstvakantie was ik van plan een aquarelprint maken. Daar kwam ik niet aan toe omdat ik dacht niet over het goede materiaal te beschikken. Met name zat ik met de vraag hoe waterverf egaal kan hechten aan een plastic etsplaatje (0.3 mm dik pvc gebruik ik). Bij nadere bestudering (Youtube) bleek de oplossing te zitten in de priming van de ondergrond. Een klein laagje transparant afwasmiddel – egaal opbrengen en laten drogen – helpt de oppervlaktespanning te verlagen. Arabische gom kan ook, maar dat heb ik nog niet geprobeerd. Daarna is het rechtstreeks met onverdunde waterverf schilderen op de plaat en drukken op goed ingevocht papier.
Een aquareldruk staat bekend om haar prachtig stralende kleuren. Na het drukken kun je met de op het printplaatje achtergebleven verf een zogenaamde ‘ghostprint’ maken. Gek of niet: van mijn eerste probeersel vind ik de (licht met aquarel ingekleurde) spookdruk mooier dan de oorspronkelijke eerste druk.
Dichotomie
De Argentijnse tango wordt meestal van de buitenkant weergegeven: mooie mensen in verleidelijke poses. Zelf geef ik liever de binnenkant van de tango weer: hoe het voelt. Maar ja, hoe doe je dat? Eén van gekke dingen van de tango is de dichotomie (tweedeling) tussen de dansers en de mensen langs de kant. Als je danst, ben je bezig met de dans, maar tegelijkertijd voel je de ogen van het toekijkende publiek in je rug. Omgekeerd: als je toekijkt, hebt je maar zeer beperkt deel aan wat de dansers op de vloer ervaren. Wat hier is het onderliggende gevoel? Dat je – liever dan aan de kant te staan – opgenomen wil worden door de muziek? Meegenomen door het leven? Of is dat ook maar een illusie?
Wasdruk
Drukken is een manier om bestaand werk te herinterpreteren. Deze kerstvakantie was ik voornemens om verschillende druktechnieken uit te proberen. Onderstaande print is het eerste resultaat: een monoprint geschilderd met woodies op een voorzichtig verwarmd pvc-plaatje. De wasstift van de woodies smelt op de plaat. Tijdens de drukgang trekt het ingevochte etspapier het pigment van de printplaat. Op internet heet dit ‘encaustic monotype‘ of ‘encaustic printmaking‘. Een nadeel van de door mij gebruikte techniek is de kwestbaarheid, omdat de wasverf van de woodies wateroplosbaar blijft.
Honderd meter borstcrawl
De tweede week van augustus was ik bij Buitenkunst in de Flevopolder, bij de workshop “Overgave aan het potlood”. Opzet van de workshop was los te komen van bestaande kaders. En dat gebeurde: we hebben lopend getekend, getekend zonder het potlood van papier te halen (een uur lang), serieel getekend (drie uur achter elkaar elke vijf minuten een tekening), getekend zonder iets te zien (in het nachtdonker). Eén van de inspiratiebronnen van docent Liesje van den Berk was de Amerikaanse performance artist Tony Orrico, die zijn fysiek gebruikt om levensgrote tekeningen te maken. Dat gingen wij ook doen. Samen een andere deelnemer bedachten we om iets met zwembewegingen te doen. Rechtop staand tegen een groot stuk papier deden we — met in elke hand een potlood — de vlinderslag en de borstcrawl. Onderstaande tekening schat ik op ongeveer twee baantjes borstcrawl.
Kras
Het thema voor de aanstaande Open Ateliers in Alkmaar is “Op reis”. Als lid van het Kunstcollectief moet ik daar dus iets mee, alleen weet ik niet goed wat. Bij mijn moeder zag een folder van het reisbureau liggen die mij op het idee bracht die te verknippen tot collages. Dus via internet een aantal reisfolders besteld. Daar ben ik nu mee bezig. Het spelletje is om niet bij elkaar passende beelden samen te voegen en te kijken wat er dan gebeurt. En of de verrassing die dat oplevert beklijft. Mijn eerste neiging is om veel verschillende plaatjes over elkaar heen te plakken: dat geeft nogal drukke collages. De volgende stap is te proberen met minder beelden hetzelfde effect te bereiken — onderstaande collage bijvoorbeeld bestaat uit slechts drie knipsels.