Categorie: Tango

De Alkmaarse opening van het kunstseizoen heet Kunst tot in de Nacht. Net als vorig jaar ging ik tekenen in tangosalon Luz de Luna. Dit jaar was de sfeer anders. In de salon was het druk. Iedereen liep door elkaar heen: dansers, bezoekers, muzikanten, met maar weinig aandacht voor elkaar. Daardoor duurde het even voordat de inspiratie kwam. Wat ik wilde: de dansers niet voorgebakken neerzetten, maar tekenen wat bij mij binnenkomt: een houding, een omhelzing, een paar armen of benen. Loslaten en zonodig overdrijven. Onderstaande schets is een van de resultaten.

Met Karin was ik in Zuid-Frankrijk voor een weekje tangovakantie. Twee Nederlanders hebben in de Midi-Pyrénées een klein groen paradijs geschapen (compleet met beekje en waterval), waar veel gedanst wordt en gewandeld. Veel tijd om te tekenen was er niet, want we hadden tweemaal daags les en ’s avonds salon. Bij enkele gelegenheden kon ik tekenen, bijvoorbeeld voor etenstijd als sommige stellen gingen oefenen. Mijn eerste tekeningen waren met ballpoint. Ik eindigde met een doosje vetkrijt, waarmee ik snel snel vette lijnen kon neerzetten. Ik ben vooral blij met de open, niet-ingevulde contouren in onderstaande tekening: links in het hoofd van de man en bij zijn korte broek.

Tango à la Carte is het jaarlijkse tangofestival dat plaatsvindt in de Grote Sint Laurenskerk van Alkmaar. Ik was gevraagd om met mijn werk op de markt te gaan staan. Afgelopen kerstvakantie had ik heel ijverig het een en ander gedrukt, voldoende redenen om “ja” te zeggen. Deze junimaand heb ik extra tekeningen bijgemaakt in de salons van Alkmaar en Haarlem.

Uiteindelijk verkocht ik meer tekeningen dan drukwerk. Misschien waren de getekende live-impressies gewoonweg beter. Maar ik had ook veel etsen rondom het thema ‘muurbloempje‘ en dat bleek potentiële kopers af te stoten. In de tango wil niemand muurbloempje zijn, zo was de veelgehoorde redenering. Maar iedereen loopt toch wel eens een blauwtje?

Tangotekenen deed ik voorheen zittend. Bewegende mensen tekenen terwijl terwijl ik zelf zit, vind ik niet optimaal – dan mis ik de connectie. Om toch met de dansers te kunnen verbinden, ging ik meestal (kaars)rechtop zitten. Daarnaast strekte ik mijn andere arm omhoog, dat verhoogde mijn concentratie.

Vanochtend bij de laatste lesdag van mijn tangoweek kreeg ik opeens nieuwe inspiratie: waarom niet gewoon rondlopen? Langs de kant van de dansvloer of tussen de dansers door? Het voordeel daarvan is dat je zo met de dansers mee kan bewegen, zodat je langer aan dezelfde ‘stand’ kan werken. Lopend tekenen vergroot de concentratie en versterkt de connectie met de dansers, zo heb ik gemerkt.

Helemaal origineel is dit niet. In de zomer van 2014 was ik bij Buitenkunst. Bij docent Liesje van den Berk deed ik de workshop ‘Overgave aan het potlood’. Eén van de dingen die we daar deden, was wandelend tekenen: tekenen in een schetsboek onderwijl je doorloopt. Op die manier werk je aan een tekening waarvan het perspectief steeds wijzigt. Maar dat is bij tangotekenen zowiezo al het geval.

Deze week ben ik in El Puerto de Santa Maria voor een weekje tangovakantie. Docenten: Anna en José uit Cadiz. Vanochtend hebben de dames techniekles. Het thema is ‘ladylike’, hetgeen betekent dat de dames de rondingen van hun heupen mogen tonen. In de Argentijnse tango is dit pas een recente ontwikkeling, van zeg de laatste tien jaar. Reisleidster Tonny legt uit dat vroeger in de tango de dames hun heupen streng in het gelid moesten houden, en dat dit komt omdat Argentinië ooit erg preuts was. Vandaag de dag mogen de dames hun heupen en billen weer showen. Vanochtend oefenden de dames met een stoel – die stond voor de man. Ik vrees dat wij heren in onze techniekles de rol van de stoel mogen oefenen.