Maandagavond is mijn wekelijkse tekenavond in de kapel van het Egmondse Karmelklooster. Pogend om met één toonwaarde een portret te fabriceren, tekende ik met zwaar verdunde Oostindische inkt. Onderstaande tekening, de laatste van vanavond, vind ik de meest ‘frisse’, de meest spontane. De schaduwen van de bril (ik tel er drie) geven het portret een eigenwijs accent, en de vertekening van het linker brilleglas is amusant. Alleen heb ik om zwaardere tonen te krijgen hier en daar meerdere lagen van dezelfde inkt opgebracht. Eens te meer blijkt het werken met één toonwaarde wel een heel zware beperking – in ieder geval voor mijzelf.