Grafiek maken is verslavend. Want je kunt blíjven experimenteren. En fantaseren. Fantaseren dat het volgende experiment beter wordt, mooier. Van de onderstaande ets had ik hoge verwachtingen. Helaas viel het resultaat zwaar tegen: de figuren losten op in een veel te drukke achtergrond. Als reddingsmiddel greep ik naar de aquarelkwast. Wat bleek: door een ets in te kleuren valt er veel te redden. Het donkergele cadmium is licht dekkend. Het schept daardoor eenheid in de achtergrond en doet de figuren beter uitkomen. Nadeel: inkleuren duurt veel en veel langer dan het maken van het plaatje en het drukken samen. Is dat een motivatie om het in één keer goed te doen? Maar weer een nieuw plaatje prepareren?
Tangoimpressie (formaat A5)