Mijn tante uit Italië was over en in de buurt. Het kwam zo uit dat ze portret kon zitten in de kapel van het Karmelklooster. En dat gebeurde. De tekenavond begon lekker. Met de eerste stand zat ik er meteen goed in (zie onderstaande tekening), de tweede stand ook. Daarna was het feest over. Mijn aandacht verslapte, de concentratie was weg en de twijfel sloeg toe. “Kan ik het nog wel?”, schoot door mij heen. De rest van de avond werd het alleen maar minder. Hoe zulke processen kunnen gebeuren, is mij een raadsel. Beter eten? Minder willen? Hoe dan ook, toch ging ik met twee redelijk geslaagde tekeningen naar huis.
Wilma (zilverstift, 18 x 18 cm)