Yves Klein was de inspiratie van de tweede dag van mijn Buitenkunst-week. Meer in het bijzonder ging het over zijn Anthropométries: afdrukken van het naakte, vrouwelijke lichaam ingesmeerd met het door Klein gepatenteerde Ives Klein Blue (IKB). We kregen een filmpje te zien van een performance uit 1960. Dat filmpje maakte nogal wat verontwaardigde #metoo-reacties los, want de in smoking geklede Yves Klein dirigeert een aantal naakte modellen om zich in te smeren met blauwe verf en hun lichaam af te drukken op de wand en op de grond. Grappig genoeg zien de drukresultaten er niet uit als mensenlichamen; zelf moet ik eerder aan haasjes denken. Voor Yves Klein was het blauw de toegangspoort tot het Nirvana, en met deze performance wilde hij een zo groot mogelijke afstand bewaren tot zijn drukwerk, om zijn werk zo onpersoonlijk, zo objectief mogelijk te maken. Teruggebracht naar onze opdracht werd het: groot drukken, en in blauw. Na een ochtendje puzzelen kwam ik uit op het idee om mijn yogabal (die ik meegenomen had voor mijn rug) af te drukken: insmeren met natte verf en laten stuiteren op een vel papier. Voor mij was interessant dat zodoende niet ik, maar de yogabal zichzélf afdrukt: de druk van de stuitering levert de druk voor de afdruk. De afdrukken zijn, mede dankzij de spetters best spannend, zeker als je in aanmerking neemt dat de benodigde maaktijd (inclusief voorbereiding) minimaal is.
Yoga ball imprint (monoprint, 80 x 80 cm)