Vanaf mijn middelbareschooltijd ben ik in het bezit van een doos van veertig Caran d’Ache-aquarelpotloden, die al mijn verhuizingen weet te overleven. Gek genoeg raakt de doos nooit leeg. Wel gaat het ene potlood harder dan het andere. De meeste slijtage treedt op bij het slijpen: regelmatig breken de punten ìn de puntenslijper, waardoor er nogmaals geslepen moet worden (eerst de afgebroken punt uit de puntenslijper zien te prutsen).
Vanavond tekende ik portret met behulp van de NeoLucida — in kleurpotlood, dus. Als experiment maakt ik de laatste tekening op nat papier. De potloodlijn wordt daardoor vetter, hetgeen het beste zichtbaar is in de olijfgroene schaduwtint, die mooi ‘ketst’ met het lichtblauw, het oranje en de paarsen.
Truus, 12 x 14 cm