Vorige week werd ik gewezen op Quentin Blake, de illustrator van Roald Dahl. In Engeland is hij een beroemdheid. Als je zijn video’s op internet bekijkt, blijkt dat hij snel werkt, losjes maar beslist. Dat wilde ik ook. Mijn eerste twee tekeningen vanavond soepten dicht door een teveel aan water, maar bij de volgende had ik meer geluk. Onderstaand portret is getekend met een lange, dunne bamboepen, aan het eind vastgehouden zodat ik maar weinig controle had. Als gevolg daarvan is de lijnvoering losjes, springerig. De schaduwvlakken van gewassen inkt zijn eenvoudig, rustiger dan voor mijn doen gebruikelijk. En ik ben op tijd gestopt. Het eindresultaat intrigeert: ik begrijp nog steeds niet goed wat deze tekening bijzonder maakt. Heb ik dan toch iets van Quentin Blake opgepakt?
In één woord: schitterend én intrigerend!
Mooi portret, Chris!