Deel twee van de schilderles. Mijn vader wilde een portret maken van zijn begin vorig jaar overleden vriendin. We hebben een foto gepakt, die op de computer uitgesneden en met behulp van Photoshop zodanig geabstraheerd dat we vlekken kregen van elk één enkele kleur (knipsel-filter). Het resultaat hebben we met behulp van ruitjes overgenomen op een doekje. Dan is het een kwestie van vlakjes vullen. Dat lijkt makkelijker dan het is, want het is knap lastig om de juiste toonwaarden te vinden. Verder hangt de uitdrukking van het portret verbazend nauw samen met de plaatsing en vorm van de kleurvlakjes. Uiteindelijk bleek dit project iets te hoog gegrepen, vooral omdat we te veel verschillende toonwaarden op één klein doekje wilden krijgen: op een gegeven moment waren we met acht penselen in de weer!