In 1935 schreef Willem van Iependaal (pseudoniem van Willem van der Kuik, 1891-1970) het boek ‘Polletje Piekhaar’. De stijl van het boek is levendig, de taal leunt sterk op het Rotterdams. Het begint zo: “Ik heet Daantje, maar ze noemen me Polletje Piekhaar, omdat ‘k naar de kliniek liep om mijn kalkhoofd te laten plukke en op het havelosie met me blote kop in de klas zat met Snoekie, Scheeltjelelijk en Balletjewoef.” In zijn tijd was dit boek immens populair, maar nu is het zo goed als vergeten. Alleen de benaming Polletje Piekhaar heeft blijkbaar de tand des tijds doorstaan (Google maar op ‘Polletje Piek’).
Deze tekenavond gebeurde iets dat bijna nooit gebeurt: beide bestelde modellen lieten het afweten: zowel portretmodel als naaktmodel kwamen niet opdagen. Aanvankelijk werd druk heen en weer gebeld met de organisatie, evenwel zonder resultaat. Daarop stelde collega-tekenaar Suzanne zich beschikbaar als portretmodel. Een mooi gebaar, dankjewel. Onderstaande tekening is mijn beste van de avond, vooral vanwege de krachtige, stevige manier waarop de houtskool op het papier is gezet. Ook blij ben ik met de piekjes in heur haar: Suzanne heeft leuk Polletje-Piekhaar. Hopelijk is daar op de tekening nog iets van zien?
No photo found.