Met de opbrengst van deze modeltekenavond was ik zó tevreden, dat ik die (dankzij Heleen) bijna volledig op Facebook gepost heb. We deden iets langere standen. Dat kwam mij goed uit, want ik probeerde elke stand te beginnen met kíjken: kijken totdat je oog ergens op valt, op een visueel thema dat inspireert te gaan schilderen. Dat voelt tegenstrijdig: het model staat opgesteld, iedereen is al begonnen, je hebt maar vijftien minuten en dan moet je eerst ‘rustig’ gaan kijken. Mediteren onder tijdsdruk, dat is best een opgave. Helemaal gesmeerd gaat het nog niet, maar oefening baart kunst en het lukte steeds beter om te gaan schilderen vanuit een plan, vanuit een idee. Bij één stand kreeg ik geen inspiratie, die heb ik zelfs helemaal laten lopen. Ook dat schept rust: te beslissen dat er niets te beslissen valt.
model Fernanda (24 x 30 cm)