Vandaag was de traditionele kerstschildermiddag in Egmond aan den Hoef, met feestelijke borrel na afloop. Ik had mij voorgenomen verder te gaan met schilderen-vanuit-een-plan. Daar kwam niet veel van terecht omdat ik mij door tal van besognes liet afleiden: de liggende stand van het model (“wat moet ik met zo’n plank?”), door mijn positie (“ik sta niet goed, de anderen staan veel beter”) en door de tijd (tweeëneenhalf uur voor één stand in plaats van de gebruikelijke vijftien minuten). Uiteindelijk heb ik drie schilderijtjes gemaakt: twee kleinere waar ik te lang op door ben gegaan en het hieronder afgebeelde werkje, dat – uit frustratie? – nogal onbesuisd is volgekwast. De straalkachel op de voorgrond diende om de voeten van het model op te warmen, want de kloosterkapel waarin we schilderden was die middag niet goed voorverwarmd.