Je hebt schilders voor het grote publiek en zogenaamde schildersschilders: schilders die vooral door collega’s gewaardeerd worden. Voor mij valt Harrie Kuijten in de laatste categorie. Alles wat ik van hem zie, valt mij op als bijzonder. Op de Alkmaarse tentoonstelling ‘De passie van de verzamelaar Wim Selderbeek’ hing het onderstaande ‘Terras onder de bomen’. Een prachtig schilderijtje, ingehouden van kleur en van toon, maar van een grote schoonheid. De toonbeheersing gecombineerd met het subtiele kleurgebruik is jaloersmakend. De compositie is eenvoudig, origineel en subtiel. En voor zover ik het kan beoordelen, geldt dit voor bijna al zijn schilderijen. Harrie Kuijten (1883-1952) was een Nederlandse kunstschilder, tekenaar en graficus. Hij begon te schilderen in impressionistische stijl, werd daarna beïnvloed door het Franse fauvisme en ging later over naar de donkere toonzetting van de Bergense School. Kuijten was bijzonder productief. Hij heeft maar liefst negenhonderd schilderijen gemaakt en duizenden tekeningen. Wat hij schilderde? Van alles: bomen, dieren, havengezichten, interieurs, koeien, landschappen, naakten, stadsgezichten, stillevens, strand- en zeegezichten en zelfportretten. Zijn schildersezel stond eerst in Amsterdam. Later verhuisde hij naar het Noordhollandse Groet, alwaar zijn dochter Cécile elke zondagmiddag zijn atelier als museum schijnt open te stellen. Ik ga snel kijken.
Harrie Kuijten, Terras onder de bomen (ca. 1917)