Buiten schilderen is heerlijk: lekker met je neus in de wind, zittend of staand de ruimte van het landschap ervaren. Maar er zijn ook nadelen. Bijvoorbeeld dat je geen kader hebt. Of dat de realiteit voor je neus te dwingend is. Omdat ik regelmatig met mijn schildergroep in Varik schilder, en omdat we in 2018 zouden gaan exposeren, ben ik me gaan voorbereiden op het buitenschilderen. Het onderwerp was gegeven, dat was de Dikke of Oude Toren van Varik. Aan de hand van zelfgemaakte foto’s ben ik thuis aan het schetsen geslagen. Voor mij is de kunst daarbij de foto los te laten en op zoek te gaan naar een compositie, een ontwerp dat een bepaald gevoel in zich draagt: het gevoel van de dijk, van de rivier, van het landschap, van de ruimte. Onderstaande schets drukt voor mij veel dingen tegelijk uit: de diepte van de dijk, de kromming van de weg, de rivier die voorlangs stroomt. De ontwerpschets is nog steeds trouw aan de foto, maar bevat veel zaken die er in het echt helemaal niet zijn: het verkeersbord, het ritme van de bloemen tegen de helling van de dijk en niet te vergeten de sexy kromming van de weg.
De oksel van de dijk (gemengde techniek, 8 x 10 cm)