Wandelen in het bos voelt voor mij als een oerervaring. Het bos is geheimzinnig, onvoorspelbaar: sommige plekken zijn licht, andere plekken donker. Er groeien struiken, bramen, paddestoelen. Meestal is het er stil, soms hoor je hoog boven je hoofd de boomtoppen ruisen. Ver kijken is onmogelijk. Achter elke boom kan iets of iemand staan. Een indiaan? Een kabouter? Voor je? Achter je? Mijn plan is om ooit nog eens deze oersensatie te vangen in een serie bosschilderijen, maar daarvan is het nog niet gekomen. In Galerie de Kapberg in Egmond aan den Hoef zag ik onderstaande 3D-fotocollage, die vanuit een vogelperspectief de diepte van het bos weergeeft (zie ook dit schilderij van John Constable). Het mooie van deze collage is dat die echt driedimensionaal is: de takken met de blaadjes liggen enkele millimeters bóven de ondergrond. Het stimuleert mij in ieder geval om na te denken hoe ik eenzelfde effect kan bereiken in verf, op een tweedimensionaal doek.
Willemijn van Putten, Wandeling (3D-fotocollage)