Met Akkie was ik in Museum Kranenburg in Bergen. We bekeken de door Joost Zwagerman ingerichte tentoonstelling “Silence Out Loud”, die opende zes maanden na de dood van deze schrijver. Het thema, de verbeelding van de stilte, sprak mij niet zo aan. Schilderijen zijn al stil, dat is het fijne van schilderijen. De inrichting vond ik aan de drukke kant: de stilte werd op duizend en één manieren verbeeld. Dat was veel stilte per vierkante meter, waardoor niet alle schilderijen even mooi uitkwamen. Onderstaand schilderij van de Belgische schilder Léon Spillaert (1881-1946) intrigeerde mij het meest. Door de hoge plaatsing van het teiltje is het stilleven tot schilderij geworden. Door de scheefstand en de geschilderde trilling lijkt het emaille bakje te bewegen. Stijgt het op? Horen we dan toch iets?
Léon Spilliaert, De blauwe teil (1906)