Vrijdag 17 november verscheen ‘Meer dan 1000 jaar Witte Kerk in Heiloo‘ van dorpsgenoot Jaap de Graaf. Het 222 pagina’s tellende boek beschrijft uitputtend de geschiedenis van het Witte Kerkje. In het boek zes illustraties van mijn hand, die werkelijk prachtig afgedrukt zijn, twee daarvan zelfs twee pagina’s breed. Momenteel zijn deze tekeningen te bezichtigen in de Oudheidkamer van Heiloo (open: dinsdagavond en zaterdagmiddag). Afgelopen augustus- en septembermaand heb ik aan de tekeningen gewerkt. Ze waren niet allemaal in één keer goed. Onderstaande afbeelding is een illustratie die ik zelf heb moeten afkeuren. Het onderwerp is de jaarlijkse controle van de kerkadministratie door de schout en de schepenen van Heiloo. De tekening is op zich best aardig, alleen staan de kerkvoogden te wachten met hoed óp. Dat kan natuurlijk niet, kerkmeesters horen te wachten met het hoofd ontbloot, eerbiedig. In de uiteindelijke tekening staan ze zo ook afgebeeld. Alleen zijn daarin ook een aantal dingen mínder goed gelukt dan in deze voorversie, zoals de tegelvloer en de befjes van de kerkmeesters, die in deze tekening écht beter zijn. Zo zie je maar weer: successen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.
Tag: bister
Cadeautjes
De eerste tekenavond van het nieuwe seizoen in Egmond aan den Hoef. Vorig seizoen sloot ik af met bister, deze zomer heb ik getekend in bister en ik ging vanavond nog maar even door, in bister. Of ik van mijn ervaringen geleerd heb? Echt vlotten wilde het niet: twee van de vier gemaakte tekeningen mislukten faliekant. Ik vroeg mij af: “Waarom teken ik eigenlijk, wat is de lol van dit alles?” Tja. Onder andere gaat het mij om de cadeautjes die ik zelf niet kan bedenken, die van hogerhand komen, “van boven”. Onderstaande tekening was de laatste van de avond. Cadeautjes zijn de gewassen inktvormen in het haar links en rechtsboven, en de uitgelopen lijn bovenin de kruin van het model. De rest is bedacht, al ben ik niet ontevreden met de stippen op het vestje.
Historisch onverantwoord
Binnenkort verschijnt er een boek over de geschiedenis van het Witte Kerkje van Heiloo, met tekeningen van Heilooër kunstenaars. In die hoedanigheid ben ik gevraagd een aantal illustraties te maken. Uiteraard voelde ik me zeer vereerd, maar het betekende ook dat ik mij moest verplaatsen in de geschiedenis van Heiloo en omgeving. Onder andere in de tiende eeuw na Christus. In die tijd reisden Luxemburgse monniken vanuit Echternach naar Kennemerland, om toezicht te houden op hun Hollandse kerkbezit. Hoe geef je dat nu weer? Ik stelde me twee monniken te paard voor die zich, een beetje vermoeid, westwaarts begaven in het Vennewater, het drassige veengebied tussen Heiloo en de Egmonden. Mijn inbreng is niet historisch verantwoord: ze bestaat vooral uit veel fantasie en is gebaseerd op niets anders dan de studie van ruiters te paard. Het scheelt gelukkig wel dat ik de omgeving tussen de derde strandwal (Egmond) en tweede (Heiloo) goed ken: het is één van mijn fietsroutes naar het strand.
Atlantic coast
Na een driedaags familiefeestje in Devon ben ik nog twee dagen gebleven om te tekenen. Het was kiezen tussen het landschappelijke binnenland (door de manshoge heggen onzichtbaar), de kneuterige dorpjes of de ruige kust. Erg toegankelijk was die kust niet: heel veel kliffen en maar weinig strand. De stranden die bereikbaar waren, waren nogal toeristisch. Het vinden van een fijne tekenplek was daardoor niet eenvoudig. Desalniettemin heb ik een paar hoge kliffen gevonden van waaraf het fijn tekenen was. Lekker met de neus in de wind, op een krukje met tekenblok, bamboepen, inkt, waterbeker en kwast. Vanuit de diepte het geluid van de op de rotsen slaande golven.
Clergy house
Mijn Engelse nicht vierde haar vijftigste verjaardag met een driedaags, groots feest. Het feest vond plaats begin juli op een buitenverblijf in het zuidwestelijke deel van Engeland, op de grens van Devon en Cornwall. Het was in een zogenaamde oude ‘Rectory’, een voormalige pastorie. Het hoofdgebouw was prachtig in oude stijl gelaten. Coach house en stables waren verbouwd tot gastenverblijven. Op het terrein stond een heuse oude town hall waarin zaterdagavond het eigenlijke feest was. De bloementuin was Engels mooi. Achter het huis een ommuurde moestuin met een weelde aan fruit. Een feest om te tekenen.
Hoftoer
Dankzij kunstenaar Bas van Nieuwburg had de Egmonder kunstmarkt opeens een nieuw evenement, de Hoever huis- en hoftoer: een grand tour langs markante Egmonder huizen, met rondleidingen, muziek en luxe verwenhapjes. Een aantal tekenaars en schilders kreeg ook toegang tot deze huizen, niet om te consumeren, maar om te produceren. Schilderen, dus. Zo gezegd, zo gedaan. Samen met Greetje heb ik een drietal huizen getekend. Het was stralend weer. Ondanks de drukte – het was een komen en gaan van mensen – hebben we best lekker gewerkt. Alleen was er door alle drukte op het eind geen ruimte voor een verkoopexpositie. Misschien volgend jaar?
Rietpen snijden
Mijn pop-can-pen-portrettekenexperiment van vorige week was niet gelukt. Vanavond ging ik daarom verder met een rietpen van bamboe. Ik vind het leuk die zelf te snijden. In het gemeentebosje tegenover mijn huis groeit de bamboe gewoon in het wild, dus een paar verse twijgen zijn zo gesneden. Daarna is het de kunst er een mooie punt aan te snijden. Op internet zijn tal van instructieve websites te vinden, Google maar op ‘reed pen cutting’. Er zijn ook goede video’s. Zelf kan ik ondertussen een mooie punt snijden, maar het sneetje laat ik achterwege – gewoon omdat ik te lui ben een gaatje te boren. Misschien moet ik dat toch maar eens doen: het gaatje voorkomt dat het sneetje verder splijt dan nodig en functioneert als inktreservoir. Onderstaande tekening is gemaakt met bamboepen en bister. De bister is uitgewassen met een kwastje, desalnietttemin zijn de hakerige lijnen van de bamboepen nog goed te zien.
Waallust
In mijn Amsterdamse tijd gingen we met een vaste club regelmatig naar Varik, om daar te schilderen. Ons vaste onderkomen is vakantiehuis Waallust, vlak onder de Dikke Toren en met een terras dat een prachtig uitzicht biedt op de Waal. In de onmiddellijke omgeving valt van alles te schilderen: de rivier, het pontje, de koeien met hun poten in het water, de dijk, het veerhuis, de molen, het achterland. En niet te vergeten, de Oude of Dikke Toren. Dit weekend hadden we een reünie. We hadden zelfs een opdracht, te weten het schilderen van de toren. Dat bood ons namelijk een kans om deze zomer deel te nemen aan een expositie over dat onderwerp. Inmiddels is de expositie een jaar uitgesteld, maar we hebben dit weekend allemaal flink zitten te zwoegen. Met mijn olieverfschilderijtjes kwam ik er niet uit, maar ik heb leuk zitten spelen met de pop can pen.
Bisterpennen
Voortdurend blijf ik worstelen met de vraag: hoe krijg ik mijn modeltekeningen interessant om naar te kijken? Of: wat wil ik eigenlijk met mijn modeltekeningen? Die vraag heeft deels met het onderwerp te maken: het klassieke, geïdealiseerde naakt interesseert mij niet zoveel. Anderzijds is het een tekenkunstige vraag. Bijvoorbeeld: hoe krijg ik een interessante lijn? Vanavond bij Frits het potje met bisterinkt uit mijn tekenkist opgepakt. Mijn bamboepennen was ik kwijt, daarom ben ik de kloostertuin ingedoken om een paar pennen te snijden. Bamboe kon ik niet vinden, wel een paar stevige holle takken van een verdorde bloemenstruik. Daarna met de bister in de weer: met pen en met kwast. In de onderstaande tekening ben ik niet ontevreden over de grenslijn van kleed en model: die is in ieder geval met meer aandacht getekend dan normaal.