De docent van mijn buitenkunstweek had voor de laatste dag “iets heel leuks” bedacht: als echte drukkers gingen we allemaal een oplage drukken. Preciezer: ieder van de zestien deelnemers ging een print maken op A4-formaat in een genummerde oplage van zestig stuks. Aan het eind van de dag zouden we zestien stapeltjes van zestig prints hebben. Daarvan gingen we dan met zijn allen setjes ‘rapen’ en verzamelen in gele postenveloppen. Eindresultaat van dit hele proces: zestig enveloppen met zestien verschillende kunstwerkjes van zestien verschillende kunstenaars, een leuk hebbeding. De eerste zestien enveloppen waren uiteraard voor de deelnemers, plus één voor de docent. De rest van de enveloppen was om weg te geven aan aanwezige vrienden en belangstellenden. Het was inderdaad een leuke opdracht. Tijd om iets nieuws te maken was er eigenlijk niet. Na wat mislukte probeersels besloot ik om de vaderfiguur uit mijn Erlkönig-prent te hergebruiken. De stempel daarvan paste precies op een A4-tje. Ik had bovendien geluk: onderaan bevatte de stempel een eerdere, mislukte poging om uit het karton een oog te stansen. De afdruk daarvan werd een soort scheve glimlach die het beeld extra spannend maakte – geluk bij een ongeluk dus. Het drukken was nog een heel werk. Er ging van alles mis (de papierlaag van de stempel loste op), mijn middagpauze schoot er bij in, maar uiteindelijk was ik precies om half vijf klaar. Aan het eind had ik 62 geslaagde afdrukken: twee proefdrukken voor mezelf (zogenaamde ‘artist proofs‘) en een genummerde oplage van zestig. Normaal is zo’n genummerde oplage voor de verkoop, maar in de geest van Buitenkunst gaven we onze drukwerksetjes gratis weg.
Grinlach, artist proof (kartondruk, 21 x 30 cm)
