Grafiek maken is verslavend. Want je kunt blíjven experimenteren. En fantaseren. Fantaseren dat het volgende experiment beter wordt, mooier. Van de onderstaande ets had ik hoge verwachtingen. Helaas viel het resultaat zwaar tegen: de figuren losten op in een veel te drukke achtergrond. Als reddingsmiddel greep ik naar de aquarelkwast. Wat bleek: door een ets in te kleuren valt er veel te redden. Het donkergele cadmium is licht dekkend. Het schept daardoor eenheid in de achtergrond en doet de figuren beter uitkomen. Nadeel: inkleuren duurt veel en veel langer dan het maken van het plaatje en het drukken samen. Is dat een motivatie om het in één keer goed te doen? Maar weer een nieuw plaatje prepareren?

Tangoimpressie (formaat A5)

Een paar avonden van deze kerstvakantie zijn opgegaan aan het maken van zwaar gestileerde (lijn)composities, waarin ik elementen van verschillende tangotekeningen probeerde samen te voegen. Bij het drukken leverde dit weinig tot niets op: de lijn van de droge naald bleek te iel, die van de lijmdruk te vet. Helaas pindakaas. Dus maar wat anders geprobeerd. Op hoop van zegen heb ik rechtstreeks, zonder al te veel denkwerk, stukken van bestaande tekeningen overgenomen op een pvc-plaatje. Onderstaande ets is een combinatie van twee tekeningen, gemaakt op verschillende plaats en tijd. De gebruikte droge (kras)naaldtechniek is aardig in balans met de lijmdruk zichtbaar in de vette lijn boven de figuren en de met een varkensharen kwastje uitgepoetste lijmvlakken rechts. Niet te veel nadenken, maar doen — dat is blijkbaar de moraal.

Tangokoppel (A5-formaat)

Om met een lijmdruk een interessante ets te krijgen, valt niet mee. De lijmranden en de uitgesmeerde vlakken geven spannende effecten, maar na een tijdje ben je daar wel op uitgekeken. En wat moet je dan? Terug naar de basis: droge naald. Onderstaande ets is een combinatie van droge naald en lijmdruk. Het mooist gelukt vind ik de stukken waar de droge naald interacteert met de lijm: in de linkerstoel en in de lijnen in de achtergrond.

No photo found.

Collagrafie ofwel materiaaldruk is een druktechniek waarbij een compositie van diverse materialen op een harde ondergrond wordt gelijmd en afgedrukt op papier. In mijn versie is de lijm zélf het materiaal. Ik teken met de lijm (Crea Patch van de Action) rechtstreeks op een plaatje pvc. Als de lijm is opgedroogd, wordt het plaatje ingeïnkt, afgeslagen en afgedrukt. Dit maakt het aanwezige reliëf zichtbaar. De vette lijnen komen van de inkt die achter de dikke lijmribbels is blijven hangen, de lichtgrijze vlakken van de gebieden waar de lijm met de vingertoppen is uitgeveegd. Niet door de lijm beroerde vlakken blijven maagdelijk glad, daar laat de inkt zich helemaal wegpoetsen. Nogal grofstoffelijk is deze techniek. Daardoor is het belangrijk om de compositie helder te houden, hetgeen ik door schade en schande heb mogen ondervinden. In de onderstaande print is dat aardig gelukt.

No photo found.

Met de ateliergenoten van Kunstcollectief Alkmaar organiseren we eens in de zoveel tijd een gemeenschappelijke activiteit. Die van vandaag werd georganiseerd door Leo en mijzelf. Het thema van deze zondagmiddag: droge naald etsen. Er werd enthousiast gekrast in plaatjes 0.3 mm pvc, formaat: A5. Gedrukt werd er op de zelfgemaakte drukpers van Leo met waterafwasbare drukinkt op sojabasis van Akua. Het resultaat: twee of drie mooie drukwerkjes per persoon.

Veel tijd om zélf iets te maken was er niet. Om mee te experimenteren bracht Leo een flesje Crea Patch-lijm mee (van de Action). Met de lijm uit het dunne tuitje tekende ik op een pvc-plaatje een snelle tango-impressie. Op sommige plekken smeerde ik de lijm uit met mijn vinger. Na droging van de lijm heb ik dit plaatje gedrukt. Dit is geen droge naald ets – er is niets gekrast – maar een reliëfdruk; de hoogteverschillen worden gedrukt. Het effect is verrassend: de verdubbelde zwarte lijnen komen van de dikkere lijmlijnen, de uitgesmeerde lijmvlakken drukken lichtgrijs. Iets voor een volgende activiteit?

No photo found.