De laatste schilderavond van het seizoen had ik mij voorgenomen niet te lang door te werken. Daarom had ik twee doeken meegenomen in plaats van één. Makkelijk ging het niet — het was hard zoeken naar de juiste compositie. Na vijf pogingen koos ik uiteindelijk voor een vertikale uitsnede. Bij de rust had ik een redelijk gelijkend portret, waaraan ik achteraf gezien best nog even door had kunnen werken. Na de pauze ging ik verder op het tweede doek, in een horizontale uitsnede, maar met dezélfde stand. Zie onder voor het resultaat. Achteraf gezien was het niet handig om twee keer voor dezelfde stand te gaan – het nieuwe is er dan wel af. Bovendien waren achtergrondkleur en palet identiek aan de eerste poging, dat stimuleert ook niet erg. Hoewel wellicht het beste gelukt, vind ik het onderstaande portret niet heel geïnspireerd. In ‘On painting and drawing’ schrijft William Morris Hunt: “You have to make three persons of yourself. One to go on, one to be careful, one to criticise. When you go away from your work, you become your own critic.” Als ik criticus in mezelf het woord mag geven, ben ik vanavond te slordig geweest in mijn keuzes en heb daarmee vooral de tweede persoon in mijzelf verontachtzaamd. Na de zomer gaan we verder, met zijn drieën.
No photo found.
