Onderstaand schilderij is de derde van een drieluik handelend over een door de drank geïnitieerde scheiding. De serie heeft steeds dezelfde elementen: de zijn verdriet verdrinkende man, zijn masker, de (drinkende) vader, de ontzette partner, het gedroomde huwelijk. In deze compositie zijn alle elementen verzameld boven een schoorsteenmantel. Het is raden naar het verband, naar het onderliggende verhaal. Dat is met opzet, want het gaat mij niet om de inhoud, maar om de sfeer die het schilderij uitstraalt. Iedereen mag er zijn of haar eigen verhaal van maken – ik vind het juist spannend wat anderen hier in zien.
Tag: scheidingen
Verdronken verdriet
Ik ben een drieluik aan het afronden dat onderdeel is van mijn schilderproject over scheidingen. Het onderhavige drieluik gaat over de desastreuze invloed die de drank kan uitoefenen op een relatie. Over verdronken verdriet en over partners die elkaar niet kunnen bereiken. Het onderstaande schilderij is het middelste van de serie van drie. Van tevoren heb ik erg lopen stoeien met de compositie en met de kleur. Deze versie is sereen rood. De bollen waarin de partners opgesloten zitten had ik oorspronkelijk driedimensionaal gedacht, maar daar is het nu te laat voor. Eigenlijk vind ik het prima zo. Niets meer aan doen. Toch?
Drama
Eindelijk heb ik dan tijd vrij gemaakt voor mijn vrije werk. Onderstaand schilderij is deel twee van een serie van drie — over de gevolgen die de tangodans kan hebben op relaties. Het eerste schilderij was op een blauwe ondergrond, de ondergrond van deze is rood. Behalve rood is maar heel weinig kleur gebruikt, eigenlijk alleen een beetje oker en dioxazine paars. Over de achtergrond twijfel ik nog. Vandaag heb ik het doek (dat al een tijdje af is) eerst maar eens in de tussenvernis gezet.
Dansmariekes
Tango dansen brengt mensen dichter bij elkaar. Beginnende danspartners kunnen zomaar verliefd worden – de liefdevolle omhelzing wordt dan vertaald als echte liefde. Maar de tango kan mensen ook uit elkaar drijven — als één partner verslaafd raakt aan het dansen, kan een relatie daarop stuk lopen. Daarover gaat dit schilderij, de eerste uit een serie van drie over dit onderwerp.
De eerste de beste
Drie keer is scheepsrecht: hier is de derde versie van hetzelfde schilderij binnen het scheidingen-thema, ditmaal op een groene ondergrond. Het blauw is kobaltblauw, een subtiel, naar groen neigend blauw dat ik maar weinig gebruik. De uitwerking van het beeld stond meteen als een huis, zodat ik maar weinig aan het doekje heb hoeven sleutelen. Gek genoeg is het van alle drie het minst aansprekende schilderij. Waaróm dat zo is, weet ik niet zo goed. Is het omdat de eerste poging altijd de beste is? Bij veel van wat ik maak, lijkt dat wel het geval — en daar ben ik maar matig blij mee.
Knallen
Variaties op een thema: drie keer hetzelfde schilderij. Deze versie is op een rode ondergrond. Het blauw is Pruisisch blauw, een sterk, koel en giftig blauw dat ongemengd een nachtelijk diep donkerblauw geeft. Gemengd met wit levert het mooie, naar groen neigende lichtblauwen. De uitwerking van het beeld is iets stripachtiger dan de eerste versie. Zelf vind ik het rood en het blauw mooi “knallen”. Helaas voor mij vindt iedereen ongevraagd de vorige versie toch aansprekender.
Relaties
Figuratief schilderen hoeft niet altijd naar de realiteit, het kan ook naar de verbeelding. In dit geval vormen mensen het onderwerp: drie mensen en hun onderlinge relaties. Dit beeld is ontstaan in mijn schetsboek, daarna ben ik het gaan uitwerken. Onderstaand schilderij is het eerste uit een serie van drie (zelfde formaat en zelfde beeld, andere kleuren).