Om te kunnen aquarelleren moet je veel leren. Bijvoorbeeld hoe je water gebruikt. Maar ook: leren géén water te gebruiken. Een overvloedig watergebruik maakt dat waterverven vaak aan de bleke kant zijn. Die tere aquareltinten zijn natuurlijk prachtig, maar een stevige donkere toon als tegenwicht maakt een aquarel veel meer een schilderij (zie bijvoorbeeld de aquarellen van Alvaro Castagnet). Vanavond heb ik dat geprobeerd: er stevig tegen aan met bijna pure pigment, rechtstreeks uit de tube. Dit gebeurt pas tegen het eind. De kunst is dan juist géén water te pakken, iets dat daarvóór bijna een automatisme is. Met het resultaat ben ik niet ontevreden, al zijn het nu de middentonen die meer aandacht behoeven.
Natalia, 35 x 40 cm