Als een portret uitgelicht wordt, valt de diepste schaduw op de plek waar het minste licht komt. Logisch toch? Bij het gebruik van een hoofdlicht en een invullicht ligt de donkerste schaduw dan als een veeg midden over het gezicht, midden tussen de lichte en donkere kant van het gelaat. In het Karmelklooster gebruiken we altijd een hoofd- en invullicht, en dus krijgen we altijd een dergelijke schaduw cadeau.
In onderstaande tekening heb ik geprobeerd die schaduwbaan te gebruiken om het portret vorm te geven. Helemaal gelukt is dat niet, maar toch is de schaduwveeg goed te volgen, vanaf het knotje boven op het hoofd van het lezende model tot aan onderaan de kin. Daarna lost de schaduw op in het over de schouder vallende haar. Volgende keer toch beter op letten?
Sanne, 50 x 65 cm