Ik ben een drieluik aan het afronden dat onderdeel is van mijn schilderproject over scheidingen. Het onderhavige drieluik gaat over de desastreuze invloed die de drank kan uitoefenen op een relatie. Over verdronken verdriet en over partners die elkaar niet kunnen bereiken. Het onderstaande schilderij is het middelste van de serie van drie. Van tevoren heb ik erg lopen stoeien met de compositie en met de kleur. Deze versie is sereen rood. De bollen waarin de partners opgesloten zitten had ik oorspronkelijk driedimensionaal gedacht, maar daar is het nu te laat voor. Eigenlijk vind ik het prima zo. Niets meer aan doen. Toch?