Al een tijd zit ik te broeden op een project dat steeds maar niet wil lukken: portretschilderen in puur zwart en wit. Afgelopen week heb ik bij mezelf overwogen wat zou kunnen helpen. Waar ik op uitkwam was dat een geleidelijke aanpak zou kunnen werken: vanuit de ondertekening voorzichtig beginnen met de allerdonkerste delen, werkend over de hele tekening, en dan voorzichtigjes verder gaan, de aandacht steeds over de tekening verdelend. Zo gezegd, zo gedaan. Verbazend genoeg lukte dit plan. Onderstaande tekening is dus mijn eersteling in de geplande tekentechniek. Spannend (ook om te doen) is de rechterkant van de bovenlip die gedeeltelijk in de schaduw viel, en spannend zijn de niet-ingevulde schaduwvlakken die zichtbaar zijn in de ondertekening (neus, wang, nek). De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de volgende tekening weer mislukte, maar die stand was en profil en in tegenlicht, dus met veel schaduw. Als ik lief voor mezelf wil zijn, zoek ik de volgende keer een makkelijker stand op.
Margret, 50 x 65 cm