Tot en met 7 april 2019 is Noordbrabants Museum in Den Bosch een prachtige tentoonstelling te zien: De wilde jaren van Jan Sluijters. Jan Sluijters (1881-1957) is een van mijn schilderhelden. De wilde jaren slaan op zijn begintijd. In 1904 won hij de Prix de Rome. Met de daarmee verkregen reisbeurs reisde hij naar Spanje en Italië. Het werk dat hij daar maakte (onder andere wild dansende flamencodanseressen) werd door de Nederlandse jury van de Prix de Rome te modernisch gevonden en zijn stipendium werd ingetrokken. Samen met Leo Gestel bezocht hij in 1911 Parijs. De Bossche expositie toont het werk van die reizen en de luministische landschappen die hij in Nederland maakte. Onder invloed van hun bezoek aan Parijs maakten Sluijters en Gestel een aantal kubistische schilderijen, te zien in de laatste tentoonstellingszaal. Het hieronder afgebeelde schilderij hangt daar ook. Het is een herinnering aan Parijs: een paardenkoets met drie mannen. Qua stijl lijkt het doek eerder door Matisse beïnvloed dan door de kubisten: het is een prachtige, bijna abstracte compositie met een groenig (kunst?)licht in de voorgrond. Wit is de cirkel in de voorgrond (een terrastafel?), evenals de lantaarns. De bovenkant van het schilderij lost op in het donker van de bomen (excuses voor de lichtreflecties). Het rood van het paardendek komt terug in de achtergrond en in het vlakje in de voorgrond. Een terrasstoel? Eigenlijk maakt dat niet uit. Wonderschoon, dit schilderij, ik raak er niet op uitgekeken.