“Lekker getekend”, zei Dick, en dat is waarom ik deze tekening post. Er is lekker losjes in gekrast, en met name de sjaal is mooi wollig getekend. Toch lijkt mijn portrettekening niet echt. Ik vond het een moeilijke portret, miste een herkenningspunt. En ik maakte een vreselijke beginnersfout: de ogen te dicht bij elkaar. Sowieso vind ik het altijd moeilijk te bepalen waar de ogen zitten. De ogen zijn bollen, diep verstopt in de oogkassen. Maar de ogen zitten ook mídden in de oogkas, en daar ging ik de mist in: de ogen zitten hier te dicht tegen de neusbrug aan geplet. Dat ziet er onnatuurlijk uit en ís ook onnatuurlijk: want de ruimte van de oogkassen ontbreekt. De oplossing van het probleem zit aan de buitenkant: de oogkassen eindigen bijna aan de zijkant van de schedel (voel maar bij jezelf). Deze fout overkomt mij wel vaker. Geen idee waarom ik dat doe; omdat mijn eigen ogen ook dichter bij elkaar zitten dan gebruikelijk? Hoe dan ook, de kunst is – denk ik nu – in het portret eerst de oogkassen te vinden en daar de ogen in te plaatsen, middenin. Het posten van deze tekening voelt een beetje als een zelfkwelling. Maar wie weet, let ik in het vervolg beter op.
No photo found.