Om tijdens het portretzitten te kunnen lezen, had het model een boek meegebracht. Bij elke bladzijde die omgeslagen werd, draaide zij haar hoofd naar de linkerpagina. Als die uit was, ging het hoofd naar de rechterpagina totdat die bladzij ook weer werd omgeslagen. Enzovoort. Dit betekende dat de door mij gekozen stand maar de helft van de tijd beschikbaar was. Of dit erg was? Misschien zijn die korte tekenpauzes helemaal niet zo verkeerd, mogelijk versterken ze zelfs de concentratie. Onderstaande tekening is van voren. Ik vind het een interessante afwisseling van licht en donker waar het oog van de toeschouwer even moeite moet doen om er een gezicht uit te halen. Maar dat maakt het juist spannend (hoop ik).
No photo found.